Zaterdag 15 februari is voor de meiden van Mc2 een historische dag geworden. Eindelijk een wedstrijd gewonnen. Zijn ze dan zo slecht dat ze alleen nog maar wedstrijden hebben verloren?

Voorafgaande het seizoen hebben we met elkaar afgesproken dat het een jaar van opleiden wordt. Winnen is niet belangrijk, niet kijken naar de stand, niet verdrietig bij verlies maar elke wedstrijd en elke training weer proberen vooruit te gaan en stapjes zetten in de ontwikkeling.

Met 9 meiden beginnen we aan het seizoen, er wordt veel en hard getraind, in combinatie met de TTR trainingen wel 5,5 uur per week, dan nog de wedstrijden, al met al dus zo ongeveer 7 uur per week aan de bak voor deze mini-meiden, want dat zijn ze nog (qua leeftijd natuurlijk).

De groep is enorm gedreven, enthousiast en gewaagd aan elkaar. Met vallen en opstaan wordt het seizoen gestart, neem bijvoorbeeld de eerste wedstrijd in September. Het is de eerste keer voor de meiden dat ze een wedstrijd spelen in de Reggehal, de eerste keer dat ze gewisseld kunnen worden, de eerste keer dat er een time-out wordt aangevraagd en de eerste keer op een groot veld met 6 meiden i.p.v. 4. Het is allemaal zo nieuw!

Dan staan er ineens meiden van 12-13 jaar tegenover je terwijl in ons team de jongste op dat moment 9 is. Drie koppen verschil, dat is erg veel. Maar wat hadden we ook al weer afgesproken? Niet kijken hoe het afloopt maar leren, leren, leren.

Nu, een stuk of 15 wedstrijden en heel veel trainingsarbeid verder komt dan eindelijk de beloning. De eerste winst. Het zat er al een beetje aan te komen. Er werden setjes gewonnen, er werd al twee keer met 3-2 verloren, maar wanneer die ommekeer?

Gisteren dus, eindelijk viel alles op zijn plaats. Er worden wat tactische omzettingen gedaan, door al wat te gaan specialiseren (lange speelsters naar mid, kleinere voor de set-up gebruiken) er komt steeds meer servicedruk maar vooral: er wordt gewoon vreselijk goed gevolleybald. De pass komt uitstekend, er worden door Anna, Suzan, en Lise prima set-ups gegeven. De aanvallers, Imke, Sarah, Susan S. en Maud scoren met harde knallen. Benthe en Marit staan te blokkeren alsof ze nog nooit anders hebben gedaan.

De eerste set beginnen we slapjes maar na een time-out komen we op stoom. Van 7-3 achter stomen we met echt goed spel door naar een setwinst van 25-14. De tweede set staan dezelfde meiden in het veld en die beginnen weer matig. Ook nu weer een achterstand, maar bij 9-9 is het weer gelijk. De serve blijft goed maar vooral het spel blijft enorm verzorgt. Iedere keer weer een uitstekende pass, een goede set-up en dan weer een mooie aanval. Door de fysiek van de meiden aan de overkant is het soms nog wel wat lastig te scoren maar toch….een winst van 25-21 is een feit aan het einde van de tweede set.

Na twee sets op de bank mogen Sarah, Lise en Benthe het veld in voor Susan, Suzan en Marit. Dit lijkt wel iets teveel van het goede en we komen niet lekker in deze set. Een verlies van 25-15 is het gevolg. Een kleine aanpassing in de opstelling voor de 4e set en daarin gaat het weer wat beter. Er wordt weer netjes gespeeld maar we kunnen Krekkers niet van ons afschudden. Aan het net wordt Marit met haar lengte ingebracht voor Anna en even later komt Sarah de aanval versterken op de plek van Maud die op dit moment al aardig moe is. Dit helpt, we knokken keihard voor iedere bal en na een tussenstand van 19-19 weten we op 21-20 voorsprong te komen. Maud er weer in voor haar gevaarlijke serve en…… ze weet het te doen. 4 uitstekende services later met enkele prachtige rally’s die allemaal voor ons zijn hebben we onze eerste wedstrijd in de pocket. Wat is deze overwinning verdient! Meiden respect voor jullie tomeloze inzet, geduld en leergierigheid. Ouders bedankt voor alle support, vertrouwen en inzicht dat dit ging gebeuren.

Deze overwinning smaakt naar meer, deze week direct weer stappen maken, niet stilstaan maar vooruit. Iedere week weer.