En dit is dan zo’n wedstrijd met dubbele gevoelens. Enerzijds speel je een baggerpot, anderzijds haal je wel 4 punten binnen. Ik ben nog steeds voorstander van lelijk winnen gaat voor prachtig verliezen maar dan is het nog steeds wel de manier waarop. En daar ligt nu net het punt waar ik als coach niet blij ben over deze wedstrijd. Ook al speel je een draak van een wedstrijd, je kunt wel collectief plezier hebben van de dingen die wel goed gaan. Dit is wat er voor mijn gevoel ontbrak deze wedstrijd.

De eerste set werden we al snel op een 1-7 achterstand gezet. Een ketser , een volle aanvalskans die niet benut wordt en ga zo maar door. Niet scherp, niet oké. Na een pittige time-out werd deze achterstand weer ingehaald door onder andere sterke blokkeeracties van Ilona ter Avest maar aan het eind van de set maakten we het ons dan toch nog weer onnodig moeilijk. Het grote positieve punt is dat we dit keer de set wel naar ons toetrokken met 28-26.

In tegenstelling tot de eerste set begonnen we de tweede set wel goed. Nu was er voor ons een 8-3 voorsprong maar al snel verdween die weer door een triest aanvalsspel dat we lieten zien en door een Kangeroe dat haar kansen wel goed benutte. Gelukkig bleef de servedruk mede dankzij Leonie Velten en het blokkeerwerk van Annemarel Pas wel acceptabel zodat de eindstand in deze set nog draaglijk werd. 22-25 voor Kangeroe.

De derde set liep de stand gelijk op tot 10-10. Leonie Velten zorgde met haar serve voor het beslissende gat in deze set. Zonder al teveel moeite werd de set binnengehaald met 25-14.

Het scoreverloop in de vierde set was weer echt vrouwelijk te noemen. Bij de stand van 13-9 haperde de machine, lieten we Kangeroe weer terug komen om vervolgens door een paar prachtige aanvallen van Eline Timmerman weer een paar punten uit te lopen. Time-out op 22-19 voor de tegenpartij zorgde weer voor een schommeling en haakte Kangeroe weer aan. Het werd een gevecht aan het eind van de set waarbij een prachtig kill-blok van Annemarel Pas voor het bevrijdende punt zorgde. 28-26.

Een 3-1 zege, vier punten er bij, definitief weg van de onderste regionen in het klassement.

De laatste twee competitiewedstrijden zullen om de eer gaan. Ik ben benieuwd hoe groot het volleybalhart van mijn dames is. Wat dat betreft hebben we gisteren een prachtig voorbeeld gezien bij de herenwedstrijd van Rivo tegen VCV. Rivo wilde voor het thuispubliek nog een keer vol gaan maar VCV liet blijken niet aan het feestje mee te willen werken. Het ging eigenlijk nergens meer om maar ze werkten knoerthard, waren oprecht blij met goede acties en de absolute wil om te winnen straalde ervan af. Gewoon voor de eer.